Face the art – Λίλα Τζαμούση


από Philippos Marakis | Face the art - blog interviews

Ανάκριση δεύτερη και αυτή τη φορά μαζί μας είναι η Λίλα Τζαμούση.

Αρχικά να σας πω ότι η Λίλα φτιάχνει εκπληκτικά textile art pieces! Τόσο όμορφα που αν τα δείτε θα θέλετε ένα, να στολίσει ένα τοίχο του σπιτιού η του γραφείου σας σίγουρα!!!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο. Σπούδασε Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάζεται στο τμήμα Μάρκετινγκ μιας εταιρείας τεχνολογίας.
Αγαπά την τέχνη και την χειροτεχνία, γεγονός που την οδήγησε στο να δημιουργήσει το Thread Jar, ένα τοσοδούλι brand σύγχρονου εικαστικού κεντήματος.
Ζει στο Ηράκλειο, παρέα με ένα αγόρι, κολλητός μου είναι αυτός, ένα γατί που με φοβάται όποτε με βλέπει, 54 φυτά που δε μου δίνουν σημασία και είναι από τα άτομα που έχω γνωρίσει και έχω ταυτόχρονα αγαπήσει σε μικρό χρονικό διάστημα.
Αφήστε που είναι και τυπάρα (με πληρώνει με το κομπλιμέντο).

Τη Λίλα μπορείτε να τη βρείτε στο instagram πατώντας εδώ ->  https://instagram.com/thread.jar

Ας τη βάλω όμως να αντιμετωπίσει “το τέρας”..

 

Λίλα Τζαμούση.. Face the art και πες μου δυο πράγματα για τη Λίλα

Τι να σου πρωτοπώ. Είναι πολυλογού, λίγο crazy plant lady, της αρέσει να ταξιδεύει και ιδανικά θα ήθελε να είναι πάντα καλοκαίρι.

Γιατί Taf ; (ενίοτε υπογράφει ως Lila Taf )

Δεν είναι από τον καφέ όπως πολλοί φίλοι πιστεύουν, αλλά το πρώτο γράμμα από το επώνυμό μου. Πώς λέμε Μιχάλης Δέλτα και Κωνσταντίνος Βήτα – ε γιατί όχι και Λίλα Ταφ!


Τι είναι η Textile art;

Οποιαδήποτε μορφή τέχνης που έχει να κάνει με τις ίνες που προέρχονται από κάτι φυσικό, όπως το βαμβάκι ή από κάτι εντελώς συνθετικό, όπως το νάιλον.
Οι εφαρμογές μπορούν να είναι πάρα πολλές, από το κέντημα και τα ρούχα έως τη διακόσμηση.

 

Το είχες πάντα με το κέντημα ή απλά το ξεκίνησες και το γούσταρες;

Καταρχάς σε ευχαριστώ που πιστεύεις ότι το ‘χω!
Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που πιάνουν τα χέρια του. Από πολύ μικρή ήμουν πολύ δημιουργική και μου άρεσε πάρα πολύ να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου. Καμάρωνα να λέω σε κάποιον ότι το τάδε πράγμα το έφτιαξα μόνη μου και ακόμα το κάνω.
Με το κέντημα δεν είχα ασχοληθεί ποτέ αρκετά, κυρίως επειδή όταν ήμουν μικρότερη το είχα στο μυαλό μου ως κάτι “γιαγιαδίστικο”. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει, αλλά ακόμα και αν ίσχυε, σίγουρα δεν θα το απέρριπτα σε αυτή τη φάση της ζωής μου, που έχω αρχίσει να εκτιμώ πάρα πολύ την παράδοση και ειδικά τις παραδοσιακές τέχνες.

Όταν ξεκίνησε η πρώτη καραντίνα, αποφάσισα να μάθω κάτι καινούριο, το οποίο θα με κρατούσε λίγο μακριά από τις οθόνες. Στην δουλειά μου είμαι συνέχεια μπροστά από έναν υπολογιστή και, στην αδράνεια του lockdown, έπιανα τον εαυτό μου να συνεχίζει να βρίσκεται μπροστά από μια οθόνη ακόμα και μετά το σχόλασμα. Μια φίλη μου μού πρότεινε το domestica.org, ένα site με online courses, κυρίως γύρω από τη χειροτεχνία και εκεί βρήκα ένα course για κέντημα που μου άρεσε. Αφού το τελείωσα, μου είχαν περισσέψει αρκετά υλικά από αυτά που είχα προμηθευτεί, επομένως ξεκίνησα να κάνω μερικά δικά μου, απλά σχέδια και να τα δωρίζω στους φίλους μου.

Η ιδέα άρεσε πολύ και αρκετοί με παρότρυναν να κάνω κάτι παραπάνω με όλο αυτό, με αποτέλεσμα να δω αυτή τη διαδικασία λίγο πιο συγκροτημένα και να δημιουργήσω το Thread Jar!

Ο χώρος της Textile τέχνης έχει γνωστούς διαχρονικά καλλιτέχνες; Όπως π.χ. η ζωγραφική.

Παραδοσιακά, εδώ και αιώνες, οι ίνες και τα υφάσματα επιτελούσαν κυρίως χρηστικό έργο. Ταυτόχρονα, ήταν και είναι μια οικονομική πρώτη ύλη, γεγονός που έκανε τη συγκεκριμένη τέχνη προσιτή στον περισσότερο κόσμο.
Η ανάγκη, λοιπόν, ένα χρηστικό αντικείμενο να είναι και όσο γίνεται όμορφο, γέννησε εκατομμύρια καλλιτέχνιδες, τις γιαγιάδες και τις προγιαγιάδες όλου του κόσμου!
Υπάρχουν απίστευτης ομορφιάς κεντήματα και υφαντά σε πολλά μέρη του κόσμου, από το Θιβέτ και την Λατινική Αμερική μέχρι την Κρήτη!
Προσωπικά δεν στέκομαι στην αναγνωρισιμότητα του δημιουργού, αλλά προτιμώ να εστιάζω στο έργο, ακόμα και αν προέρχεται από κάποιον άγνωστο καλλιτέχνη.

 

Πες μου κάτι όμορφο που σου συνέβη μέσα στο 2020

Τον Σεπτέμβριο, μετά την κακοκαιρία Ιανός, ακούσαμε νιαουρίσματα μέσα από το καπό του αυτοκινήτου του συντρόφου μου. Το ανοίξαμε και βρήκαμε μέσα έναν πορτοκαλί πάνθηρα 300 γραμμαρίων, τη Φουρτούνα!

 

Πες μου και κάτι άσχημο

Είμαι πάρα πολύ τυχερή, καθώς το 2020 πέρασε αρκετά αναίμακτα και πολύ δημιουργικά για ‘μενα, χωρίς προβλήματα από την πανδημία στα κοντινά μου πρόσωπα.
Παρόλα αυτά, όλο αυτό που ζούμε είναι κάτι που με κρατά αρκετά μουδιασμένη. Δεν παύω να σκέφτομαι τους ανθρώπους που η υγεία ή/και η οικονομική τους κατάσταση έχει πληγεί από την πανδημία και ανυπομονώ να γυρίσουμε ο καθένας στην κανονικότητά του.

 

Τι θα άλλαζες στον εαυτό σου και τι θα κράταγες σίγουρα;

Τα τελευταία χρόνια έχω δουλέψει πολύ με τον εαυτό μου το κομμάτι της ευγνωμοσύνης. Αναγνωρίζω πόσο τυχερός άνθρωπος είμαι, προσπαθώ να μην χάνομαι στην καθημερινότητα και να μην θεωρώ τα πράγματα δεδομένα, αλλά να εκτιμάω όλα όσα έχω – από το καθαρό νερό που μπορώ να πίνω μέχρι τους φίλους και την οικογένειά μου. Θεωρώ ότι αυτό με έχει κρατήσει αρκετά προσγειωμένη και ήρεμη σε πολλούς τομείς της ζωής μου.
Αυτό που θα άλλαζα είναι το μανιώδες multitasking που έχω. Αρκετές φορές ξεκινάω να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα και έχω διαπιστώσει ότι όταν κατατέμνω την προσοχή μου σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, σπάνια αποδίδω παραγωγικά και καταλήγω απλά να κουράζομαι χωρίς λόγο.


Πρόσφατα με αφορμή τις μαζικές καταγγελίες ανθρώπων για σεξουαλικη, αλλά και ευρύτερες μορφές παρενόχλησης/κακοποίησης, άκουσα από έναν γνωστό σκηνοθέτη να λέει ότι «δε μπορεί να είναι μεγάλος καλλιτέχνης χωρίς πρωτίστως να είναι σπουδαίος άνθρωπος». Ποια η γνώμη σου;  

Άκουσες τον Σωτήρη Τσαφούλια να το λέει, έναν από τους καλλιτέχνες που εκτιμώ πρωτίστως επειδή είναι σπουδαίος άνθρωπος. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Παλαιότερα δεν μπορούσα να το διακρίνω, δηλαδή ήμουν πολύ διχασμένη στο αν το έργο και η ζωή ενός καλλιτέχνη πρέπει να διαχωρίζονται ή όχι. Πλέον είμαι κάθετη σε τέτοια ζητήματα, καθώς κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να παρεμποδίζει την προσωπική ελευθερία ενός άλλου ανθρώπου, είτε είναι ηθοποιός, είτε ηλεκτρολόγος.


Αν σου ζήταγα να κάνεις πάνω μου κάτι. Ότι θες, αυτή τη στιγμή. Τι θα έκανες και γιατί;

Θα σου έκανα μια μεγάλη αγκαλιά, από αυτές της προ κορωνοϊού εποχής γιατί καλό είναι να τις επαναφέρουμε!


Αγαπημένο τραγούδι, ταινία, βιβλίο, κατά σειρά.

Υπερβολικά δύσκολη ερώτηση, δεν υπάρχει μόνο ένα, σε καμία από τις τρεις κατηγορίες! Τυχαία θα πω: το Μ81 του Θανάση Παπακωνσταντίνου που είναι ένα ορχηστρικό ποίημα, το Promising Young Woman της Emerald Fennell, που θεωρώ ότι θα είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς κι ας είναι ακόμα Φεβρουάριος και το Γκιάκ του Δημοσθένη Παπαμάρκου, ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.


Ποια είναι η μεγαλύτερη πληγή της κοινωνίας μας;

Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την προσωπική ελευθερία όλων των άλλων ανθρώπων, ακριβώς όπως είναι και χωρίς να μας αφορά, από τη στιγμή που δεν μας επηρεάζει.


Πατάς ένα κουμπί και εξαφανίζεις την COVID μια για πάντα. Το πρώτο πράγμα που κάνεις μετά απ’ αυτή την εκπληκτική εξέλιξη, τι είναι;

Κλείνω εισιτήρια για να δω το hanami στην Ιαπωνία, που προγραμμάτιζα να το κάνω φέτος την άνοιξη, αλλά μας τα χάλασε η πανδημία. Καλά να είμαστε, και θα πάμε του χρόνου!


Ξέρω ότι είσαι vegetarian. Αυτό που δεν ξέρω είναι πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητά σου σε μια κοινωνία κρεατοφάγων.

Καθόλου! Εξάλλου η μεσογειακή κουζίνα, με την οποία έχουμε μεγαλώσει, έχει αμέτρητες επιλογές vegetarian πιάτων. Δεν δυσκολεύτηκα ποτέ, ούτε στα ψώνια μου για τρόφιμα, ούτε στις ιδέες για το τι να μαγειρέψω, ούτε στην κοινωνική μου ζωή. Μόνο σε έναν γάμο, θυμάμαι ότι δεν έφαγα ούτε σαλάτα γιατί μέχρι και εκεί είχαν βάλει μέσα ψιλοκομμένο κρέας!


Έχεις λειτουργήσει ποτέ εκδικητικά;

Ποτέ. Δεν μπορώ να κρατάω κακίες ή να κάνω αρνητικές σκέψεις, γιατί κάτι τέτοιο με φθείρει βαθιά. Με τα χρόνια έχω κρατήσει στη ζωή μου μόνο τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για μένα, με αποτέλεσμα να είμαι ήρεμη και σίγουρη ότι τα θεμέλια των σχέσεων που έχω δεν πρόκειται να με οδηγήσουν σε τέτοιες καταστάσεις.


Τελος, πες μου κάτι όμορφο με μια λέξη.

Αλληλεγγύη

 

Πάει κι αυτό.. Αρχίζω να το λατρεύω το Face the art.

Εις το επανιδείν 

 

 

 

 

 

 


1 σκέψη σχετικά μέ το “Face the art – Λίλα Τζαμούση”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *