“Κι όμως ζει στα συντρίμμια του δικού της Magic bus, όπου ο ήχος μιας ηλεκτρικής κιθάρας φαντάζει σαν μπαλάντα στις σκληρές ιαχές της μοναχικής ζωής της. Ψάχνει το φως…
Άλλοτε κόκκινο σαν πάθος κι άλλοτε μια ηλιαχτίδα σαν κάτι να προσπαθεί να φωτίσει το σκοτεινό δωμάτιο.
Αυτό το δωμάτιο που είναι σφραγισμένο με όλες τις σκέψεις της. Αυτό το δωμάτιο που χωράει μονο την ίδια, μια καρέκλα και την κιθάρα της. Θα δραπετεύσει για λίγο το μυαλό, θα ταξιδέψει με το Magic bus εκεί που όλα μοιάζουν λευκά και θα επιστρέψει ξανά.
Πάντα με την κιθάρα της. Είναι ροκ…” φ.μ.